Werktitels

Werktitels, ze lijken zo verrekte handig. Een product, dienst of groep waar we nog even geen naam voor hebben, geven we een werktitel. Daarmee stellen we de (moeilijke) beslissing over een echte naam even uit. We kiezen even snel een makkelijk woord waarmee we het onderwerp kunnen benoemen. Zodat iedereen die ermee werkt, weet wat ermee bedoeld wordt. 

Het mooie van werktitels is: niet iedereen hoeft ze mooi te vinden. Het hoeft de lading niet te dekken. We hoeven er geen (markt)onderzoekjes op los te laten en er geen consensus over te bereiken. Want..heee, het is toch maar een werktitel?!

Maar hoe handig en onschuldig die werktitels ook lijken, het zijn stiekemerds! Wolfjes in schaapskleren. Ze hebben namelijk de nare gewoonte om te verworden tot titels! Het gebeurt sluipenderwijs en soms volstrekt onverwacht. Dan kijk je op van je werk en …hangt de ‘werktitel’ van je nieuwe afdeling ineens boven de deur. Of staat op de nieuwe verpakking en op de advertentie van het product. 

De meest gevaarlijke werktitels zijn die waar lang mee is gewerkt en die door velen zijn gebruikt. Iedereen is er na een paar maanden of een jaar zo gewend aan geraakt dat het moeilijk of zelfs nagenoeg onmogelijk is om er nog afscheid van te nemen. Om nog met een open, creatieve blik een betere, pakkendere naam te verzinnen. Men is overtuigd dat de titel aansprekend is en de lading dekt, want ‘wij begrijpen het toch ook allemaal?’ Ja, kunst! Je werkt er al een jaar mee! 

Dussss wees gewaarschuwd voor werktitels, die geniepige ettertjes. Kies ze met zorg…. Je zou er straks wel eens aan vast kunnen zitten.